Recensie in de NRC van de voorstelling van 14 maart 2011
Patrick van den Hanenberg in de Volkskrant van 24 maart 2003
‘Het is een goed koppel: de Vlaamse Vera Mann voegt met haar achtergrond iets extra's toe. Het is heel moeilijk om de ogen droog te houden als zij de Vlaamse vertaling van Ne me quitte pas zingt. De maatschappijkritische cabaretachtergrond van Rob van de Meeberg, die in de jaren zestig bij Jaap van de Merwe debuteerde, past ook precies bij deze voorstelling.’
‘Lars Boom heeft bestaande Brel nummers en enkele nieuwe liedjes van Lars Boom en Martin van Dijk ingenieus door het verhaal gestrooid. Het is een knap script met veel prikkeldraad en spitse grappen. De liedjes worden niet braaf gezongen, maar worden musicalnummers die de loop van het verhaal versnellen en versterken. Op cd zetten en een Edison incasseren. De karakters komen zelf uit de schaduw van Brel, zonder dat deze gigant, ondanks zijn zelfzuchtigheid, ook maar iets kleiner wordt gemaakt.’
Jan Hermsen in De Noordoostpolder van dinsdag 27 april 2004
‘Al gauw komt er een boeiend proces op gang met sarcastische en humorvolle dialogen. Kostelijk zijn daarbij de overgangen tussen oerdegelijk Nederlands, plat Vlaams en lichtvoetig zangerig Frans. Een fikse verwensing in het Frans heeft toch weer iets moois van dat in vele toonaarden bezongen land. Het tempo ligt hoog, de opmerkingen en grappen zijn niet mis.’
‘Rob van de Meeberg komt met zijn energie, zang en spel vaak dichtbij de Belgische troubadour van Madeleine, Marieke, Orly, Mijn vader zei. Sluit je ogen en je hoort Jacques Brel. Het gave spel van Van de Meeberg zorgt er voor dat een tweede artiest kan stralen: Vera Mann. Ne me quitte pas. Wie ken het niet. Ontroering bij de vertolking van Vera Mann in Laat me niet alleen. Trouwens de schrijver van het stuk Lars Boom heeft samen met regisseur Marcel Sijm nieuwe liedjes geschreven en zo ingenieus door het stuk geweven, dat het vaak zoeken wordt wat origineel Brel is en wat niet.’
‘In de schaduw staan heeft iets negatiefs in zich. Dat was hier echt niet van toepassing. Het was Brel.’